Een bewonersbijeenkomst, een rondetafelgesprek met interne medewerkers of een consultatieronde met stakeholders. Zo'n bijeenkomst waar om meningen wordt gevraagd, waar mensen worden uitgenodigd om mee te denken, hun stem te laten horen.
Hartstikke fijn allemaal, we streven immers naar betrokkenheid en inclusie.
Maar dan...... de gemoederen in de zaal lopen hoog op. Mensen worden zichtbaar emotioneel, of gaan dingen verwijten. Stokpaardjes en oude k
oeien uit de sloot vliegen door de zaal.
Daar sta je dan als deelnemer, organisator of toeschouwer met je goede bedoelingen.
Bonzend hart, droge keel, pijn op je borst krijg je er van, wellicht.
Herkenbaar?
Probeer eens dit. Dit kun je helemaal in je eentje doen, in stilte, terwijl je daar zit, of erna.
Pak je kladblok en pen.
Noteer zo veel mogelijk wat je hoort (uitspraken), ziet (gedrag) en voelt (emoties en gewaarwordingen). Alles kriskras op een blad. Er is geen goed of fout, alles wat je noteert klopt.
Kijk naar de woorden op je blad en weet..... 'in elk verwijt zit een verlangen'.
De uitdaging is om ook te horen wat er nog meer wordt gezegd. Voorbij de woorden. Wat wil een spreker met de uitspraken? Waar verlangt hij/zij naar?
Na de bijeenkomst lees jij jouw aantekeningen terug en kijk door de oogharen naar alles wat door jou genoteerd is. Welke patroon herken je? Welke thema's 'zingen' rond?
Door zo een bijeenkomst te evalueren ga je het dynamiek in de zaal 'decoderen' en zie je wat er tussen mensen gebeurt. In #TheLewisMethod van #DeepDemocracy heet zo'n manier van reflecteren #RoleMapping.
Meer lezen over #Rolemapping? Ik raad je het boek aan van Jitske Kramer (pagina 50) en boek van Frank Weijers (pagina 42).