In conflict huist creatieve kracht en ruzie gaat over relaties. Of er nu sprake is van onenigheid, verdeeldheid of van wrijving vanwege een verandertraject. Het is maar net welke betekenis we zelf aan de ruzie geven en in hoeverre we bereid zijn de mogelijkheden te ontdekken die een conflictsituatie brengt. Om er samen echt uit te komen, moeten we comfortabel worden in en met het conflict. Dat vraagt om dapper de realiteiten onder de loep te nemen. Om eerlijk zijn over eigen ervaringen en luisteren naar elkaars verhalen, zodat er een veilige setting ontstaat waarin iedereen zich (h)erkend voelt. Maar daar eindigt het niet. Inclusie is een voortdurend proces waarbij je telkens opnieuw voor elkaar kiest. Ook als opgeven en opnieuw beginnen makkelijker lijkt. Inclusie is een goed huwelijk.

 

Wanneer ik powerwise leiders faciliteer wil ik ruimte creëren. Ruimte klaart de lucht, biedt (uit)zicht en schenkt een platform om naar elkaar toe te groeien én de eigen rol te pakken. Want teams excelleren het beste op eigen kracht. Ik benader dat vanuit de overtuiging van overvloed. De idee dat er genoeg is voor iedereen. Niemand hoeft te wedijveren met een ander en hoeft zich ook niet klein(er) te maken voor een ander. Daarvoor is het cruciaal dat leiders en teamleden hun eigen waarde in het geheel (er)kennen en bereid zijn om hun unieke kracht ongegeneerd in te zetten ten dienste van zowel zichzelf als het groter geheel. Want er is niets mis met machtig zijn en voelen, mits je integer handelt en je intenties zuiver zijn.  Je doet er anderen juist een plezier mee.

 

De sleutel tot duurzame verbetering zie ik daarom in de transitie van lijden door macht naar leiden uit kracht. In de dans tussen macht en kracht, waarbij iedereen voortdurend durft te wisselen tussen de rol van leider en volger. Het is een verfijnd groeiproces dat niet alleen vraagt om sterk vertrouwen in eigen kracht, maar ook om bevrijding van opgelegde (verwachtings)patronen en echt anders handelen. Niet voor niets is de naam Bureau Tw!st, met een uitroepteken van lef en als een ‘i ‘op de kop. Immers; als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je kreeg.